Bazen ağlarsın ya hani,
Sözde seviyorsun diye.
İşte sakın bir daha böyle düşünme.
Çünkü seviyorsun diye ağlamazsın.


Seni sevmediği için ağlarsın.
Düşün ki seni seviyordu.
O zaman seviyorsun diye ağlar mıydın?
Sevmezse acı çekersin ve hatta çökersin.


Ağır gelir yaşamak, bir ton ağırlık taşır gibi.
Direnirsin başlarda ama sonra…
Sonra yorulursun, belki geride kilometreleri bırakmışsındır.
Ama geldiğin noktadan ileri gidemezsin.


Gidebildiğin tek yer yol kenarıdır.
Ağırlıklar büker kalbini.
İki büklüm oturursun kaldırıma ve bir düşünce alır seni.
Önce çok sevdiğini düşünürsün sonra buraya kadar nasıl geldiğini.


Ayaklarına şaşırırsın, seni buraya kadar nasıl taşıdı.
Sen yoruldun, ayakların yoruldu ama kalbin yorulmadı.
Yine düşünürsün, onu nasıl çok sevdiğini.
Ve aptal bir gülümseme alır, suratında yerini.


Dinlenirken kalbinden akan aşk ayaklarına kadar iner.
Boşalan ter ise hala göz çevrendedir.
Aşkı elinde tutmak için harcadığın caba terini silmene yeter.
Ama sen terine dokunmazsın, aklın aşkı kurtarmaktadır.


Aysun ÖZER