Ey canımın havli,
Can alıcı aşkının en ortasına gözü kapalı girdiğim.
Bilsem şimdi hangi yokluğumun varlığındasın,
İnan gelip bulurum seni.
Bulduğum yerde veririm yoldan geçen birine seri.
Ama seni...
Seni hiçliğe heplik ederim.
Tek kelimelik koca bir dağarcık ederim seni,
Kendimde kendimize.
Cümleye sayfa ederim seni.
Kağıda suyla yazarım bilinmişliğini.
Ve varlığına armağan ederim tüm aşık tavırlarımı.
Ey canımın havli,
Atılgan sevdalarda en çekimserim.
Yürek alev aldığı gün bu bedende;
Güneşten yansıyan bir ışık gibi durdun gözlerimin derininde.
Şavkıyor duruşun.
Bir nakış inceliğinde,
Bir bakış tazeliğinde,
Bir varış sevincinde.
Ve ben varlığına armağan ediyorum tüm duruşları.
Ey canımın havli,
Her ahvale kulak kabartanım.
Şimdi sen dinlemezken, duymazken sesimi,
Kalabalıklara dinletiyorum sessizliğimi.
Şimdi sen sahiplenmezken söylenmiş tüm cümlelerimi,
Koyu yalnızlıklara adıyorum söyleyemediklerimi.
Ve varlığına armağan ediyorum tüm haykırışları
Ve tüm haykıramayışları.
Ey canımın havli,
Varlığımla yokluğumun ince çizgisi.
Yokluğa göz kırparken varlık kırıntılarım,
Yerden toplanıyor geriye kalan parçalarım.
Varlığıyla varlığa armağan olanım,
Yokluğunla kapandı varlığımın bütün kapıları.
Ve ben varlığına armağan ediyorum tüm var oluşlarımı.

Aysun ÖZER