Feri kaçmış aşkını yutturmaya çalışırken etrafındakilere,
Etrafında hiç insan bırakmadın.
Aşkın ilhamını kaçırdın.
İnancını bir kadınının ve şerefini bir adamın.
Hiçe saydın her şeyini, her şeyimi.
Aklını, fikrini, tazecik zihnini.
En çokta beni.
Sevmemeliyim derken bile canımı acıta acıta sevdim seni.
Bıkabilirdim belki,
Ama sıradan biri değildin.
Sıradanlaşanların dünyasında,
Tek farklı kalan sendin.
Aynı derdi paylaştığım, gönlüme mabet yapanımdın.
Sen yine benim yanıma kalandın.
Dalgalar köpükleriyle öperken karayı,
Islanan kara da kuru kalan yanımdın.
Bilmiyordun ama köpüklerden bile kıskanıldın.
Belki biraz fazla abarttım.
Ama yanıma kalana sahip çıkmalıydım.
Çıkmaya çalıştım, çırpındım.
Ey yanıma kalan!
Yanına gelmeye, yanında kalmaya çabaladım.
Farkında olamadığın planlar yaptım.
Bizi içeren ve belki hiç okuyamayacağın senaryolar yazdım.
Art niyet yok, abartı yok.
Sen varsın, ben varım.
Biz yokuz ama izimiz var bizden sonrakiler için.
Bugünden sonra sana yaklaşan dalgalara dikkat et.
Aniden yanağını ıslatan damlalardan biri bir gün ben olurum elbet.