Ben ölümleri gördüm şafağı bekleyen karanlık gecelerde
Ne çocuğu ne genci nede yaşlıyı ayırt etmediğini gördüm
Hüzünlerin yelpaze gibi açılışını gördüm
Açılan toprağın sinesine emanet edilen sevdiklerimi gördüm

Birer birer koptular yaşanılan bu âlemden öte âleme
Hep uğurlayan bizler olduk dünümüzden bu günümüze
Eştiğimiz toprağa emanet ederken onları kendimizi hiç hesaba katmadan 
Kendimizi hiç o kazılan toprağa yakıştırmadan 

Sanırız ki bu dünyaya kazık çakıp kalacakmışız 
Oysa gözler kör nefsimiz bizden uzak kalır o anlarda
Hüzün sarmıştır gidenin ardından bedenimizi
Yitik olanla avunur onun ahirine dua ederiz

Oysa biçare ömrümüz geride kalan harabe yitikler değil miydik
Yalnızlığa uğurladığımızı sandıklarımızı
Oysa yalnızlıkta kalan bizler olmadık mı fani dünyada
Hangi hoca salamızı okuyacak hangi eller bizim için de eşecek toprağı

Gidenler mi şanslı kalanlar mı şanslı bilinmez 
Gidilen bu yoldan geriye gayri dönülmez
Yaşadıkça nefes aldıkca bu fani âlemde 
Günahları çoğaltıp üst üste eklemedik mi?

Çok olduk gözlerimizin baktığı bu dünyada kendi kendimize 
Yarınına doğacak güneşi görsek bile nasip olmayacağını 
Katmadan o güneşin sıcaklığını hesaba
Ahir zamanda verilecek hesabı unutmadık mı?

Yaradılışımızın nedenlerini niçin yaratıldık bunu unutmadık mı?
Bu koca çirkef yaşamın içerisinde
Alınan nefesin kesileceği anı unuttuk 
Hiç kesilmeyecek sanıpta dünyaya uyduk

Hoyratlığımızın yanına isyanları ekledik 
Delice yaşamın peşinden koşarken Yaradan’ı unuttuk 
Kaç bahar daha geçer bilinmez bu ömürde
Kaç salisen kalmış hesap acep kimin elinde

Tutunacak dalın kaldımı ki ey insan bu gününde
Pişmanlığın son nefesinde kurtarır mı seni günahlarından 
Alır mı seni yanan cehennemin kor alevlerinden 
Mahşerde geçer misin acep sırat köprüsünden 

Hadi kalk silkin ve dik dur ...
Niçin verildin bu dünyaya otur da onun muhasebesini yap
Bul kendine nefsine bir çıkar yol 
Ne matematiksel hesaplar kurtarır seni bu günahlı âlemden 

Ne de son nefesinde gelen pişmanlığın yarınından dününden 
Kifayetsiz kalmaz mı yaşamın sana bahşedilen ömrün yanında
Sırat köprüsü kaydığı vakit ayaklarının altında
Sığınacağın bir kaç nefeslik duan kaldı mı yanında

Hep sonda gelmez mi cahil aklımız yanı başımıza
Kim bizleri düşürdü bu hallere bir başımıza
Nefsimiz değil mi yıkıp gecen bizleri cehennem nârında
Hadi hiç beklemeden yürü durma bu son sınavındır 

Yaşantında varsa Yaradan’a ibadetin ona yakın bir hali ahvâlin
Alırsın Rab’binden mükafatını
Yoksa ömrünün hiç bir anında ne sevabın nede hayrın 
Düşmez misin cehennemin nârına

Kim tutar elinden senin hesap vereceğin anda
Kim kurtarır seni bu ahir zamanda
Kim elini uzatacak bir sevap bahşedecek sana
Sen yok olmuşsun bu yalancı âlemde 

Uyan ey vicdanını idam etmiş bedenim
Kurtuluşunun son demlerindesin 
Aldığın nefesi sana bahşedene teslim etme günün yakın
Ya cennettir mükafatın ya da cehennem