bir yaşam eski(s)zi günü daha
kendi kalabalığının küsüratında yalnızlık sadeleştirirken
mitralyöz ateşler gibi düşüyor dilinde gam
gün yok bugün
dilemma vurmakta göğün hazanını
canını çıkarır gibi izmarit boğuyor izdiham



esrik anlar mırıldanıyor
ıslak kiremit rengi baktıkça
maddi unsurlar görülüyor göz kapaklarında
engellenemez bir ağrı
en gelmesini beklediklerin geliyor aklına sonra
-O-
kanını emiyor pik dudaklı karıncalar
e/misyonu tükenmiş dualar gibi

sen ölüyorsun
nefes alan yaşam!




mağfiret düşkünü sızılar bunlar
endamı paratlı, şeffaf tüllere sarılı ıslıklar
genleşiyor için giderek
esnedikçe gerilen yanaklar gibi
ha yatmışsın, ha kalkmış
kimsenin umurunda değil
tüm bilecen yanın köreliyor giderek
istemsizce dökülüyor tüm bildiklerin
yarın varsa, büyütür çocuklarını zaman
’para neye yarar’sa şimdi tabloid bilmece
hayat paranoyaysa hele!


sağlam bir kıvanç
bileklerine yapışan tek şey
ardında düşürdüklerin bir de...


karışıyor zihin suyuna
’ne gerek vardı’lar zehirliymiş, evet
evet, saadete mukabil ne varsa, o yaşamak demekmiş
ve tüm haşmetiyle sokuyor birileri içine
hırsına yenildiğin ne varsa
en çok onu sevmişsin
o, en gerekli şey
en gerekli
engerek!..



nefes alan yaşam
sen ölüyorsun giderek!..



yarın varsa, büyütür çocuklarını zaman


ToprağınSesi




( bildiklerinle, bilmek istediklerin çatışırken zihninde ...
elde var; paydası zengin ihtimallerin, faydasız payandası...işte sana bir düş piyesi daha...
oluklu rüyalardan arta kalır gibi, çatlak ayna sırrı gibi sütliman bir elveda)





.