adam görünen, şakiliklerin içinde
siluetlerin kör hışmı, var ya
esintileri kovalar
yağmalanmış ruhları, okşarcasına sarkınca
sarkıntılar;
fitnelikler içinde, fücura doğru kayar umutlar
ah çektirir, tüm ruhsuzluğuyla hasutluklar

iblisin tazyiki altında, başlar tüm bu duygular
azrail’den kaçar gibidir, tüm canlılar
parça parça oluşta da, dağılırlar
Sönmemiş ateşlerin istemleri coşar
Hamlığa; çılgınlık dolusu, gamları aşılar
bize ait ne varsa el ve kolumuzu tutuşta bağlar

antik kaldı artık, insanlığa aynamız
bir sirkelenişte, şişleri iner aslında
sandık içi sende, kim bilir ne sırlar var?
ne kadar, çekilirse ahlar
Ne dem kurulursa kurulsun, akar gözlerden yaşlar
gönül içi isyanlar, çabalarının içinde arşınlar

duyguların dibi tutmuşsa, gönül biçareliği oynar

öğretilerin çaresizliği, inat keçisi tavrında
kader mahkumların kokuşmuşluğun isyanında mı?
aşı tutmaz ki
Peltek duygular hüküm sürdüğü sürece
şımarıklığının altta kalınmışlığının ezikliği tutunca
azıp durma, haylaz duyguların çılgınlığında
ne sağ, ne de soldur, ortada kalınmışlık mezbelesi
evvel ve ahirin izafiliğinde
meydana gelen her şey, bir ilahi tecellidir
kem göz düşmüş mü çukura, bir baksana
kanın alası bu
ne cetveller çizildi durdu tahtaya
ne dersler anlatıldı, dillerce emekler döküldü ellere
saklı kalınmış, nice aşklar varken yüreklerde

asıl olan kem duyguların var oluşum durumuyla
sankiler döner, dönmez cürümün doğumunda
katılırsa
aklar
arşın alemine
vahdet-i vücutluk aşkıyla
gir de gör o an, zamanın ulvi bağrına
işte o an doğma da göreyim, his çubuğunun ucunda
sosyetik yanlışlar, halkın huzurunu kaçırınca
denir ki, bu vicdansızlık neyin nesi?
yaş görkemlerin, tecrübesini tatmadıkça
sen de kimsin?

kahırların, meleklerimi olur?
Nedenler, ne için, nasıl, nerde ne gerek
susma be kardeşim!
egemen duygular, zaten sarsıntılar içinde
bu fiyaskolu bedenden
nahoş görüntüler düşerken, gözlerin üstüne
şaşırası ters gözlem, gönülleri hep yanıltınca
kahrolası damgasını vurur kadere

yangınların içinde, yangınlar kaynarken
sular, kendine öz çaresizlik içinde ağlar
susar sonra tüm ağaçlar...




(14.05.2012) AZAP…




DOSTTAN İNCİLER:

Zebaniler sarmış etrafımızı,
Her şey necis.
Bir aşk var temiz kalan,
O’da O’nun ateşiyle kavrulan.
Yanaşamaz yanına İblis duygular,
Özünde sıyrık kirli umutlar.
Ne çareki; el değmez
Akıl yetmez,
Kalp dayanmaz
Yanaşsa azıcıkta olsa yamacına
Eriyip buhar olacak.
En iyisi
Alazında yanmak
Köz olmak.................İSMAİL SÜKLÜM