33
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
1371
Okunma
Hak Teâlâ, cihanı yoğurdu;
Özenerek, aslını esastan doğurttu
Kurt kuş yok idi, Hakk’ı bilmezken
Yokluğu, varlığa çevirdi durdu
Baştan tırnağa dek, öz de saklı Hakkı vardır
Bizi yoktan, halk edenin
Haktan öte ne var ki, kalma umutsuzluk içinde
“O” her şeyi, yaratışta kurdu
Evrende var sayıldı, tüm varlıklar
Varlığının değişik suretidir, canlara akan nefesi
Kendi öz başına buyruk, bir varlık hiç yoktur
Kör gözlerin feri, yere aksa bile
İçimizde ki kişilik, benliğin dalına sarılı
Beli
Bin birçokluğun içindeyiz, sanki
Ayrılı verdi sanın da, kalınca varlıklar
Zannetmenin sebebi, veçhilesi ise
Özüyle bize sunulan, duyular
Duyuların tabiatından çıkan eksikliktir
Yetersiz algılama
Sizi aldatışta, kandırır
Ve birçokluk içinde, yaşadığımızı var sandırır
Gurur ve kibrin şemsiyesinde
Arattırır durur parçalayarak, zihnimiz de durmadan
Ayrı bir parçaymış gibi, algılanır nesneler
Ve de her şeyin, kaynağıdır “O”
Mananın yoğunluğuyla, akar “O”
Bu "Efal Âlem" denilen, çokluk görüntüsünde
Hayaller kurulur
Şu Şahadet Âleminde
Ayrı ayrı var oluşun, var sanıldığı kör düğümler
Allahın ismi azamın da, mücehhezdir
Âlemdeki çokluğun, yok oluşu
Tekliğin, azametinin yansımasıdır “O”
Vahdet-i vücudun içine
Çıkışa dönerler
“O”nun azametiyle
Sen, ben, o, bir bütünüz; tıpkı, yarım elmalar gibi
Bir tek çekirdekten, türercesine
Bulamazsak yarımlarımızı
Başkasının yarımlarına dolanır bedenler
Düşü verirken, zinaya
Harama ruhsuzca, dalar gibi
Sende, sen ol ki
Dönülecek, bir gün nasıl olsa
Tekliğe
Koluna takışta, benimdir diye
Gitmeyesin sakın
Sarışta; başkasına ait, helalle...
(21.05.2012) AZAP…
5.0
100% (27)
Cevap Yaz