Çürüğün çarkından, her geçişte
hep ruhumun baharın da, kaynar hazanlar
yine özde elem
yine içime çöken, kör bir hicran var
dövünmek;
neye ve kime yarar ki
vefasız çıkışta duruyorsa, kaderin demi
ne yapsam da, neye karar ki
yine gözlerimde yaş
yine boş
yine içimden, yeise bulanışta kan damlar

aşsam da; çöreklenmiş olan, şu kara bahtımı
ulaşabilmenin, şartını bulur mu?
Köyümün o kutsal topağına
özlemlerle doluyken, dağ ve bayırlarına
hasret kaldığım, o saf insanlarından
yüz sürüp, af dilemek de var
çekilsin artık, göğsümün damından
kap kara, kaplayan bulutlar
damla damla akarken, yırtık gönlümden bahar
düşkünlük, bükü veriyor ayaklarımı
kesişte kararan, yollarım da çok dar

kaynarken içimde, bir kara trenin türküsü
göğe savruluşta dumanı var ya
içimin, içini yakar
limanımın, iskelesi de çökük
beklerken heyecanla umutlarımı
ufukta ne gelen, ne de giden var
düzenim kayıpta
gün karışmış, hayırsız gecelerimden
haber sorar

boynu bükük kalmış, bu ömrümde
iblis koynuma, hep fitneyi sokar
sarınca; hayatıma tüner bin bir şekilli çile
ruhumla, sardım ya
ahum o bakışlarını
tez yol almak, biçiliyor yaşımdan
bekleyip de gör
eğer ayaklarım, dolanmazsa bahtıma
kısmetse, varmakta var

çul sarılıyorsa eğer, bütün yaşamıma
bu boş yaşamın daha, ne kıymeti var
ne karlar yağdı, bir bilsen sen
donarken güller
bülbüllerin feryatlar içinde, figanları var
ben aslın da;
yağmur toprakta, çamura bulanırken ölmüşüm
kahırla kapanan, yollar var
aslında sahip olduğum, ne ki?
içimde dışımda da, toprak kokarken
İstesem de;
söküp çıkaramadım işte; içimde ki ne benimi, ne de senimi…





(09.05.2012) AZAP…