-I-

Birisi yuvamıza gelip konuk olur da
“Hoş geldin,” dememize neden “hoş bulduk” demez?
Bakıp suratımıza öfke ile solur da
Buyur etsek sofraya bir lokma taam yemez

Düşündüm ki; gelişi art niyetle yüklüdür
Düşündüm ki; bu geliş melanetle yüklüdür


Girip hane içine, türlü kötülük yapar
Köşe bucak aranır kurgulanır ezmeye
Sempatiden yoksundur rutubetten nem kapar
Gayesi ne, bilinmez; maksat neyi sezmeye

Düşündüm ki; bu geliş kurnazlık ve hinliktir
Düşündüm ki; amacı aldatan kâhinliktir


Gafletle sarmalasa kalbimiz paslansa da
Saklamak mümkün değil akarsu kiri tutmaz
Süsleyip sözler ile geçmişe yaslansa da
Sezgisel gücümüz var ne etse de uyutmaz

Düşündüm ki; bu geliş iblisçe bir gayedir
Düşündüm ki; hayatı her zaman pespayedir.


-II-

Geçtiğimiz yollara dikenli tel gerenin
Güller döksek yoluna katılmaz aramıza
Sağır duymaz sesini hak âşık’ı, yarenin
Sözü derde devadır kan olur yaramıza

Düşündüm ki; bu geliş bizi candan sarmaktır
Düşündüm ki; maksadı güzelliğe varmaktır


Ocakta harlı köz ol yakma hiç ehli dili
Esen yelin içine ilk üflenen nüvesin
Dost evinde yanarken söndürme hiç fitili
Düşün evvel, ahiri; kimsin, kimlesin, nesin

Düşündüm ki; bu geliş olsa insana hizmet
Düşündüm ki; bu geliş elbette olur nimet


Güneri Yıldız (Elazığ, 04.10.2011)