sığmaz göz yaşlarım göz pınarlarmdan süzülür yavaşca
hep hüzün olmuş kaderim gözü yaşlı ağlar ardından
sessiz bir duygu çığlığı patlar yüreğimin en ücra köşesinde
senden arda kalan hatıralarla avuttum kendimi yıllarca


beklenesi bir kalp olsaydın keşke
bekliyorum gelmiceni bile bile
senden bana bir umut yok
imkansız aşklar için yaratmış beni yarabbim sanki


kalbimde hüzün kırıntıları var sende arta kalan
geceleri odamda beşkişi uyuyamıyoruz
ben dertlerimi onlara anlatıyorum
saymaklan bitiremedim odamdaki dört arkadaşımı
onlar benim göz yaşlarımın tek şahidi
onlar sessiz çığlıklarımın tek tesellisi
onlar benim gecemin bekçileri
onlar dediklerim dört duvar işte sevgilim


kaçıyorum benden senden şimdi batan güneşin peşinden
doğmayacak ne geceme gün neden günüme gece
gidiyorum işte senden batan güneşin peşinden


göz yaşlarım kurudu göz pınarlarımda
yemin ettim sevgilim ağlamamaya
giderken sapladın ya hançeri tam sırtıma
bıraktığın yığıntıda kaldım ölece


unutma sevgilim seni seven biri var burda
diyecektim aslında
artık seni seven bir kalp yok bu dünyada
sen alışmışsın satılık yaşamaya
elbet bulursun pahalı bir kalp daha
şimdi sana ELVEDA...


yazan : Samet Karaoğlu