Sevmek ne garip!
Garipsenecek kadar doğal,
İçilecek kadar yoğun,
Dokundukça o şey kalbinin heyecanlanan ritmine,
Sevmek sadece garipsenecek kadardır.

Kelime sonlarında uyaksız fakat anlamlı,
Bedende sarhoşluk kadar darmadağın,
Ama sende sevmek garip.

Hayale dalarken gözlerim,
Bir tiyatro sahnesi kurar şehrine.
Yalnız, engin kartal gözlerim, sende
Kanat çırpamam ama sende çırpınırım.

Ağır ağır konarım şehrinin surlarına
Havasına çarpılmak isterim.
Ağır yaralı ayrılırken şehrinden ve yanlızlığımdan
Şehrinin son bakıştaki silüeti kalır aklımda
Sevmek garip uçmak acı

Parmak uçlarım üşürken
Sana geliyorum soğuk aklımla
İmzanı bıraktığın gibi bedenim yaralı, yarasız

Kabuk bağlamaz sevdan
Bir oluk açılmıştır benden sana
Kanlar ölüm beyazı, kanlar hasret soğuğu
Damla damla düşerken kanatlarımla sana
Sevmek garibime gidiyor

Sis bulutu var benim şehrimde
Kanatlansam göremem

Toprağa alışkın değil hayallerim
Mesafeleri koşamam

Uçmak ne garipmiş sevdanda
Vazgeçemem