Yarım kalan bu oyunda
Baş rol senindi
İstediğimi yaparım edalarında
Dolaşıyordun
Dekoru bile yavan olan sahnede...



İçinde ki
hazan yağmurlarını göstermezdin
Hayatın tekmelerinden nasibini almış
Boş hayata
boş boş gülmeyi de
Soytarılara bırakmıştın zaten...



Ne yeni bir sahnede oynamaya gücün vardı
Ne de
o bayat sahnenin dekorunu değiştirmeye...



Hayatı
eski ayakkabılar misali
Kenarları yırtık bir halde sürüklüyordun peşinde.



Derken;
olmayacak bir şekilde ben çıktım sahneye
Ben sadece figürandım bu hikayede
Fazla bir rolüm yoktu zaten
Senin yırtık ayakkkabılarını çıkarmaktı görevim.
alışkanlıkları söküp atmak zordu
Bir türlü alışamadın yenisine...



Hep bahanelerin vardı
Eski yırtık ayakkabılarını giymek için ayağına...



Halbuki
benim zamanım azalıyordu
Rolüm bitmek üzereydi.
Zaten çok yorucu ve hüzünlüydü görevim
Sadece seni yeni ayakkabılarına alıştıracağım derken
Ben senin eski ayakkabılarına dönmüştüm
İlk fırsatta çıkarıp atıyor
Sonra dayanamayıp geri gelip giyiyordun...



yönetmen son diye işareti çaktı
Rolüm bitmişti
İnmem lazımdı sahneden
Gözlerimde olmazların son vedasıyla
Öptüm doyasıya seni
Asıl baş rol oyuncusuna bıraktım yerimi..

SON DİYE BAĞIRIYORDU YÖNETMEN PEŞİMDEN..


Ayvazım DENİZ