Işıkları kapattın,
Kapıyı,
Yokluğunla içimi parçalamak istercesine çarpıp
Beni terk ettin.

Dışarda yıldızlı bir gece vardı.
İçimdeki sokak aralarında
Sular akıyordu.
Yüreğimden tüm bedenime boşanan,
Sert ikliminin yıkıcı yağmuruydu.

İçimdeki sokak aralarında
Masumiyetimi
İnançlarımı
Seninle yeşerttiğimi sandığım her şeyi
Alıp götüren sular akıyordu.

Giderken ışıkları söndürdün.
Karanlıkta kaldım.
Yıldızları seyredip
Işığa kavuşmak istedim
Ama yüreğimde bıraktığın fırtına bulutları
Bedenime,
Ruhuma
Yağmurlar yağdırıp durdu.
Öylece kalakaldım boşlukta.
Ağulu bir salınımla ruhum,
Seninle sensizlik arasında gidip geldi.
Saat tiktakları eşlik etti bu nevrotik yüzleşmeye.

Gidişin özetlenecek olsa
İşte sana iki cümle:
Canımı yaksın diye içimde bıraktığın o karanlık bulutlar,
Yüreğimde senin için biriktirdiğim tüm verimli toprakları yıkadı içimden.
Artık yeşeremeyeceksin benliğimde.