iki satır kadar yakın sanıyordum seni
gün geçtikçe anlıyorum
kitaplar hatta kütüphaneler kadar uzağız...

başka bir şansım olsa
aşık olmazdım.
sevmezdim kendimden çok seni
burkulmazdı yüreğim her kapı kapanışında
gidişin de gelmezdi aklıma.
başka bir şansım olsa bülbül olup yanmak değil
martı olup denizin kokusunda
süzülmek isterdim vapurların arkasında...

başka bir sansım yoktu
teslim oldum sana.
kalbimi verdim
al dedim ömrümde senin olsun
işte o gün öldürdün,
kanatlarımı koparıp
uçuruma bıraktın beni.

önce sen gittin,ismin gitti
sonrasında kokunu da aldın benden
nefes alamaz oldum.
ardından isminin anlamı terk etti beni.
alışığım gitmelere de
bu kadar çok kelimenin beni bir kenara atıp gitmesi
bu sefer ağır geldi...

anlam veremediğim her duygunun
gün geçtikçe özlemek olduğunu anladım
ve her gece sana biraz daha yaklaşabilmek ümidi ile
bir kaç satır daha yazdım...
kitapları
kütüphaneleri doldurabilecek kadar...

hatırlamak için unutmak gerek
benim biraz içim sızlar
gözlerim dolar
ama sen
aklına gelirsem eğer
ne olur gülümse...

hayatıma renk veren gözlerindi
yoksun karanlıkta sakladım aşkımı
gökkuşağı olur da gelirsin diye
yağmur olup akıttım göz yaşlarımı...