kederi neşesinden çok bir zamanıma
denk geldi
hayat.

üzerime sımsıkı yapıştırdı
pençelerini
ve ben
bu rüzgarlı akşamda
uçurtma yaptım
uçuruyorum dertlerimi.

gözlerim yaralı…
yaralarım taze…

artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak
bu kentte.
köşe başlarını mesken tutmuş
anılar
kazanacak savaşı,
sen değil.

ansız dakikalarda gözümün kaydığı
saatimin de pili bitmiş,
hep hayatımı sensizlik geçiyor.
mümkünü yok artık
baktığım her an ıslak…

yaşanmış gerçeklere
olmamış yalanlar ekliyorum.
kendimi kandırmaya bile razıyım
yeter ki inanayım.

bir anlamı olmalı
gidişlerin
zamansız çöküşlerin altında
kalmamalı insan.
sahi
gidenlerin arkasından
ne zaman üzülünmez ki,
hangi gidişler vakitli…

aramayı bıraktım mutluluğu
o çok istediğim
hiç bulamadığım kitap gibi.

her kitapçıda aynı yalan:
“elimizde mutluluk kalmadı, beklerseniz getirtiriz bir ömür sonra…”