Çiğdem Parlayüksel serbest şiirin en özgn en sağlam kalemlerinden hiç kuşkusuz.
O kadar saf ve narin dizeleri o kadar keskin yazan pek şair yok ...
Şiir poetikası oldukça zarif kelamlarla içsel haleti anlatmaya o kadar yakışıyor ki; her şiirinde
hayatın ıssız bir bölümüne görürüyor okurlarını... anlaşılır cümlelerle
kapalı kapıları aralatıyor okura, bazen cocukluğun temizliğine
düşüyor zaman bazen kirlenmiş ayak izlerine...

''gül renginde nevresimler seren anneler''
''ve uyku kaçıran
hain sivilce telaşları, ''

ne kadar esaslı bir eski zaman anısaması doğallığın ve duyguların zamana
karşı abondone olmamış o tertemiz kokan parıltılı hali...


ve işte bir çok kişinin değil yazmak aklına bile gelmez güzellikte bir bölüm;

''işte o zamanlar

titremeyi paylaşırdım
sonsuzluğu koyardım masaya
o pencereden uçup gitmeyi öğrenirdi
ben de, ilk kuşuma şiir yazmayı''




''kalbim ışıktan hızlı giderken
ve kitaplarım daha sararmamış
bir ülke kadar büyük tuvallere çizerdim hedeflerimi

yalnızca onun adı ikna ederdi beni
ve
yokluğu ,
oyundan ansızın atılmaktı''



ve fit hale gelmiş bir tanımlamayla giyinmiş bir eski zaman aşk düşlemesi.
ve burada şimdiki zamana bir de kapalı sitem pullanmış. ve ilk heveslerin
o çocuksu titrek ellerle çizilen dünya kadar sevebilme resmi! harikaydı...





''aşka inanmak istedim oysa daha bir kaç acı yılım varken
kirli bir temmuz sabahı, bir kaç fantastik macera ile
bir sarı sandığa kapattım mimozaları

geç de olsa anladım
hayat
pipolu, zengin bir aristokrattı''



şiirde hiisettiğim ama tam anlama dökemediğim bir güzellik bir tat daha var.
hafif acıma hissi uyandırıken koltuk kabartır bir çoşkuyla bileylenir gibi!

hani tanıdık bir duygular olur başka dillerden düşerken içine dokunur acıtır insanı.

ve dehşet final repliği;

''pipolu, zengin bir aristokrattı''


hayatın derin izlerinde kaybolmuş bir ses
can çekişen bir serçe gibi hafif kırık bolca sitem dolu...

kaybolan değerler mi yoksa değerlere verilen kıymetler mi; demek geldi içimden. zaman teknolojik
imkanlara kavuştukça aşk dahil tüm edinimler yıpranıyor mesela anlamaya zorladım kendimi.




ve uzun sayılmayacak bir şiirle yüreklere düşen son ahkâm;


giderek eskimiyoruz eksiliyoruz!..



şiire şaire yazdığı okuttuğu ve yazdırdığı için paylaşımdan mütevellit teşekkürler