0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
942
Okunma
Güneş sanki gözünü bir bana dikmiş,
Gözlerim kamaştı, utanıyorum yaşamaya.
Kalbin çarpmaları, sanki beynime vuruyor,
Yığılacağım yere, galip insanlar arasında.
Solum korkutuyor, yoksa şimdi ölecek miyim?
Desteği sağımdan sorsam, yine Allah diyecek miyim?
Dilimde bir tek O’na yer kaldı, gönlümde azameti ile O,
Ey alemlerin nuru, nur güneşi yarın görecek miyim?
İnsan ne sanırmış kendini, işte gördü acziyeti,
Bir miskin olarak geçirsem, şerefmiş bu debdebeyi.
Azrail müsade bekler gibi, ne kadar da umarsız!
Sanki bu feryadı Allah’ a ilettiğimden habersiz.
Oktay Yılmaz
