/ Ve başa dönüyor zaman /


Güneş her gün yeniden gösteriyor kendini..


Gecenin ağrısını anlatmanın manası yok..


Gözyaşları yanaklarda kalan nemli bir kuytuluk,


Vurgun yemiş çabaların biçare kaldığı vaktin ortasındayız..


Akli selim bekleyişler,


acı itirafların kabullenişiyle benliğime kazınıyor..


Bir avcılık söz konusu değil ama


Tilkiyi beklemek ne denli zor ki;


kayıp zamanda hak edilişi veriyor..


Kaideyi bozan istisnaları aramanın çaresizliğiyle,


bir seyirde aynanın karşındaki renksiz görüntü..


Sıradanlık mide bulantısı.. Kalabalık arasında,

menfi gözlerden kaçan, biçare arayış içinde olmak..


kasıp kavrulurken ruhumu adresiz sokaklara sığdırmak..


‘ Ne güzel şimdi boş bir bankın düşünülüşü.. ‘


Avuntularım iradesiz ve zaaflarım iyilikten gelme..


Ne yazsam çare olmuyor düşlerin düşüşlerine..


Ne yana dönsem de anlamıyor,


/ yine başa dönüyor zaman.. /


Ve ben zaman zaman ‘’ ….. ‘’ olmaktan utan(m)ıyorum..