hüzünleşmeye başladı esinti
gece ve kokular
akşamsefası, bardakta kızmızı şarap…
hüzünleşmeye başladı ellerim
kayarken sırtından çıplak kalçalarına.
sevişmek hüzünleşti bir anda
seninle ilgili değil bu durgunluk.


ağır yara almıştım bir savaşta
ölmüştüm
yaşarmış gibi yapıyordum
düşman sayısı çok fazla…
insanlara bir şeyler anlatıyordum
yağmurlu bir gün tıkabasa dolu dar bir sınıfta
öldüğümden bahsediyordum galiba
ve şu anda esir olduğumuzdan
bin yıllık kapı komşumuza düşman edildiğimizden...
gülüyorlardı.
bütün bunları ben uyduruyormuşum.
deli diyorlardı.
açıp gösterecektim yaralarımı
asur’dan bu yana hala kanıyordu
insanlar kördü yalnızlığı seçtim.


şimdi yorgun bir korsanım;
pusulasını maviye düşürmüş aklı mavide kalmış
değersiz birkaç ganimetle geriye dönmüş
yorgun ve yoksul bir korsan…


hüzünleşmeye başladı hayallerim.
ne çok hayal kırıklığı yaşamışım ben böyle.
sesim paslı bir borudan geçer gibi hırıltılı
kupkuru boğazım.
tenimdeki tırnak izlerini diyorum;
- kelimeler cam kırıkları gibi dağılıyor ağzımın içine -
öpme!
kedi tırmalamıştı
ben o kediyi çok sevmiştim…




7 - Ocak - 2012
Cevher Çakmak