güneşin gözümü kavurduğu bir gece
ve ben senin yalnızlığına gebe bu şehirde,
kendinden habersiz bir varlığım.
ya bu gözlerden al kendini
ya da tamamen gel kendine.
sabırlar nerde, nerde tükendi umutlar?
şiirlerimin boynu bükük kallmasını
sevmiyor zindana eş geceler.
yazın ortasında bir tayfun ki
titriyor bedenim, kalbim...
geçmişten bugüne ne gördüm ne geçirdim
bir tek parkları sevdim bu kalabalık şehirde.
lise çıkışı kararan havanın eşliğinde
çocuksu heyecanla gidilen parkları.
onlar beni hiç anlamadı.
aylar, mevsimler, yıllar ve sen.
nşhayetinde çok sevdim aslında
ama kaderin elinde oyuncaktım kurtulamadım.
savruldum bir o yana bir bu yana.
hangi anıma baksam sana özlem var
sen nerdesin oysa şimdi ben nerde?
zaman bizi neden sevmedi ki?
bütün suç benim miydi, bu kadar vahim miydi sevmelerim?
kaç anının sonunda yine tayfunlarla geldi sonum.
her yanılış bir eskiye dönüştü.
çoğu zaman denedim, topladım da cesaretimi.
olmadı olduramadım. tek benle olmazdı zaten
ay olmasa güneş , güneş olmasa dünya yalnızdı.
evrenin kanunuydu hepsi
sen olmasan bu şehir bu kalp, ben olmasam yine ben yalnızdım
aslında şiirlerimde bundan ibaretti işte
demek istediğim sevmeleri sevemedim senden sonra.
sonu hüsranla biten şarkıları da.


10:34
30.04.20ı2


elis Özer