hiçbir duygunun eşiğinde ayrılık yokken
bir bahar telaşından korkarsın son’dur diye

menekşelerin kucağında uyanmak var sabaha
ve sen hala aynı dünde kalansın.

gözlerinin ferini yitirmene sebep tek o insan mı ?
ne diye hala geçmişle göbek bağını koparamadın ?

anlamsız karmaşaların çocuğu bu kader !
ve ömür, uykusuzların toplamı
yaşanmışlıkların ya da yaşanmayanların değil.

ben yalnızlığa hasret geceler de bilirim
o’na hasret olanlarda...
ama şiirlerimin hepsi bana ait ,ruhuma
değil bir anıya.

bahar yeşili gözlerini andırmıyor
en azından öyle varsayıyor bu kadın.
üzerinde silkelenmişliğin verdiği dinginlik
ve yılların şarap misali bıraktığı güzellik.

şimdi yeniden sevilmek vakti.
bırakışların ardına sinmenin değil.
sevişmenin değil sevmenin vakti.
saçlarını rüzgarın koynuna salıp, mutlu olmak vakti.

şimdi kendini yeniden sevme vakti.
geçmişi hatırlama değil ,bu şiir eskiyi silmenin derdi.


elis özer

02.04.2012