Yalnız ben kalsaydım bu şehirde
Bir hazan mevsiminden kalan son sarı yaprak gibi.
Öykümüz böyle betimsiz bitmeseydi
özgün olabilseydi eserimiz biz gibi.

Yİne yazı beklesek gelir mi?
Hang çiçek solmaz susuz kalınca?
Kaç hatadan sonra biter aşk ?
Bilemedim.
Oysa binlerce kır düğünü hayali vardı aklımda
Bir gece yarısı uçurdu hepsini.
çocuklar bizim olunca masumDU
Ve sen ona gittikçe günahkar.

Şimdi kaç asır gerekli silmeye izleri
Hüzünbaz düşlerin sonunu nerde aramalıyım?
Mutluluğumun formülü gülüşlerinde bana arta kalanlardı...
Ben seni kaybedecek hangi masala inandım ?

Korkulu baharların korkusuz aşklarına özendim hep
Yalnızlığı sevebileceğimi zamandan öğrendim.
Belki de gidişin benim mutluluğu keşfetmemdeki kader oyunuydu
Ne demiş Rabbim:
’Sizin hayr bildiğinizde şer, şer bildiğinizde hayr vardır’
Ben seni hayr bilmiştim şer’mişşin... gidişini de Şer bildim Rabbim Hayr eylesin.

Elis ÖZER (17/04/2012) 09.23


İŞ Başında ,bir kahve yudumunda şiirin tadı kaldı damağımda... şimdi ayılma vakti