ansızın daldığım gözlerinden
bir fırtına şiddetiyle uyanıyorum


başlıyor hazin bir direnişin
sonu olmayan mücadelesi
renk cümbüşü yansıyor
vurdum duymaz bakışlarından
siyah beyaz hülyalarıma


dudak ısırışı gururunda her gidişin
ekmeksiz susuz havasız sensiz çilesi
kaç tane sahipsiz ben çıkarıyor
sana onursuzca yalvarışımdan
yoklukla savaşan karamsarlığıma


vefa görmeyen yalın aç bir serzenişin
hakikatten korkup hayale geçişi
benliğimden asumana yükseliyor
seslenmekteyim sessiz ürkek arş-ı aladan
geçmişimin sende lanetlenmiş yalnızlığına


bitiriyor her nefeste akla gelişin
kusursuz sandığım içimdeki aşk hanesi
sarsılıp tepe taklak kalbimi parçalıyor
şikayetim aslında ruhsuz varlığından
anlamsızlık akıtman durmadan yokluğuma


mecburi ikametgahım gözlerinden
kör olsan da kopamıyorum