iki uykum vardı benim,biri Ay biri Güneş
İkisi de birvirine vurgun,ayrılmaz iki kardeş
Ağlarken bir tanesi,gülmeyi bilmezdi diğeri
Ayağına diken batsa birinin,ötekinin yanardı ciğeri

Biri yeşil,biri mavi,bakardı bana.
Gözlerindeki aşkı içerdim kana kana.
Nerden bilebilirdim ki hasret kalacağını,
Özlemleriyle tutuşup ateşte yanacağım?

Bilseydim az severdim,elimde miydi bilmem??
Bir gün gidecekleri korkusu dilimde miydi bilmem??
Bu kadar sevmemeli hiçbir yaratılanı,
Zira, unutturuyor şeytan sevgiliyi yaratanı.

Bir gün acım diner mi,güler mi gönlüm birgün?
Onlarsız geçen hayat,işkence bana hergün.
Gülen gözlerim yalancı,dilim anlamsız söyler.
Aysız gece karanlık,gün güneşsiz neyler?

Bir tesellisi var mı bunun,öğrenir miyim yolunu?
Dizlerim tutacak mı, kaldırabilecek miyim bunu?
Ağlasam utanırım,korkarım beterin beteri var.
Allahım !
Ya acımı dindir benim ,ya da bir teselli ver.

Çığlıklar atsam ne olur, avazım çıktığı kadar?
Kim bıktı hayattan, benim bıktığım kadar?
Rüyamda görsem yeter,belki özlemim geçer.
Gönlümün hasretinden ,hayalde gözlerim seçer.