"Oku" ile başlamış Hirâ’dan Kutlu Hitap
Kalem tekrardan bîtap; yazmak meziyet değil.
"Şerîk"i yasaklamış Yaradan; Nurlu Kitap!
Putlardan edinip Râb, azmak meziyet değil!

İndik ana rahminden; yerküre "er meydanı"
Dostun kim, düşmanın kim; Rabbin kim? İyi tanı!
Gelipte kündelere sevindirme şeytanı
Şanı Yüce Sultan’ı, üzmek meziyet değil!

Âlimin vazifesi âcizi Hakk’a davet
Amelin zâyi olmaz; zannetme boşa gayret
Sanattan sayılsa da "yalan, iftira, gıybet"
Sen dilini ayar et! Bozmak meziyet değil!

Dizginle azgın hırsın dünyevî telaşını
Ye’se düşen kaybeder nefsiyle savaşını
Bir fırtına esmeyle çatma hemen kaşını!
Sabreyle, eğ başını; kızmak meziyet değil!

Akrep ile yelkovan zamanı sürüklerken
Takvimler feryâd ile mâziye gün eklerken
Azrâil baş ucunda emâneti beklerken
Secdeler "diz çök" derken, gezmek meziyet değil!

Hakikat güneş gibi; kör olsa bulur insan!
Can kafeste kuş gibi! Gün gelir ölür insan!
Kim âlemin sahibi? Düşünse bilir insan"
Âciz kalsa da lisan; sezmek meziyet değil!

Daldırmadan sözümü miskal miktarı kire
Işık tuttum gerçeğe; kabre, Münker, Nekir’e
Doğruyu dedi diye dokunmayın fakire
Nefsimi serdim yere; ezmek meziyet değil.

Mecit AKTÜRK