yağmurlar dindi Berrecân
ikindi indi
ve yine üşüdü şair

iki dağ arasına özlemin düştü yine Berrecân
beyaz teninde pembelikler
ama nâr-ı beyzalar akıyor gözleriden
susuyor musun yani Berrecân
kaçıyor musun en kolayına tutunarak yenilgilerin

bu defa sus
bu defa kaç
kaderinden kaç Berrecân
kanlı ve yırtık bir gömlekten
kuyudan ve zindandan Berrecân
yaz dedin
ben şairim Berrecân
yazarsam her dem yakışsın istedim sana
yazarsam kendi aşkından utansın istedim Leyla
oldu mu Berrecân
böyle yarım
böyle yaralı
böyle yüzüstü bırakman bu aşkı

şimdi nerdesin
kendinden bile kaçmakla meşgulsün, biliyorum

burda bak kuru ağaçlar bile çiçek açtı Berrecân
anlıyor musun bu sensiz yetim kal/an şairi
sensiz a’râftayım
ar mı yoksa af makamı mı bilmiyorum
ama her demde seni özlüyor şair
ve seni ağlıyor nefesi

gün/ahsız bir kız çocuğu gördüm
güneşi ağlıyordu
umudu yitik, umudu viran bir şehir
sanki ben gibi
umudu güneşte arıyordu garip

lâ Berrecân
koskocaman lâ
illâsı yok sadece lâ

en bitirilmeyen yerde bitsin
ya git büsbütün Berrecân
ya k/al
ortası yok bu aşkın
ortası infilâk

iki dağ arasındaki özlemler-
susuyor bir bir Berrecân
dağ dedimse
ben iki dudak diyeyim
sen iki ayrı şehir anla



nisandahazan2012
Zafer Şık