Pir ü pak

__________Kalkar gider bu limandan meçhule doğru bir gemi...
__________Sorma sakın batan güne; nasıl sildin şu gölgemi?


Biter elbet bu görüntün, o hüsnünden eser kalmaz!
Mazin akıp dökülürken kirpiklerden damla, damla...
Hayat nasıl akıp gitmiş hiç haberin bile olmaz!
Döşenirsin kağıtlara bulduğun en son ilhamla...
Yaratanın takdiri bu, algıda geç kalan insan!
Gözünü aç, uyan artık, bir bak nasıl döner devran?

Üzülmemek elde değil, lakin hiç bir faydası yok!
Hayat budur, yaşandıkça kayar gider avuçlardan...
Susar diller, gülistanın ol bülbül-i şeydası yok!
Çekmez artık ince dallar, çekilirsin en uçlardan...
Hiç kimsenin ruhu duymaz habersizce gittiğini!
Hep berzahta anlar insan hayatının bittiğini...

Solmaz sanır yaratılan, solmayan mı var alemde?
Karanfil, gül, lale, sümbül çiçekler de solar bir gün...
Belki haklı insanoğlu, silemez ki bir kalemde!
Doymak bilmez o gözlere kara toprak dolar bir gün...
Sessiz, sakin ayrılırken bitmez denen bu hayattan;
Biter nefes, solar yürek, düşer artık can surattan...

Diyecekler; sende mevsim kışa dönmüş, soğumuş bak!
Bırak, kim ne derse desin, nolsa gördün geçti bahar...
Her yaşın çok farklı tadı dolsa da tüm saçlara ak!
Hiç kafana takma sakın varsın yağsın başına kar...
Bozulmamış sayfa gibi hem tertemiz, hem de apak!
İçin de bir, dışın da bir, gönlün olsun tek pir-ü pak...

Antalya-2012/04

TDK:

Pirüpak: Lekesiz, tertemiz.
Berzah: Dünya ile ahiret arası, kabir...
Hüsün: Güzellik.

BİR TEFEKKÜRDEN ARDA KALANLAR...

Halil Şakir Taşçıoğlu