Ne günlere kaldık ey dünya!
İnsanlar çıkmış insanlıktan
Ne ar kalmış ne namus
Mertlik gömülmüş mezara
Ne edep kalmış ne şeref


Aşk köşe başında bir fahişe
Adı konmamış yasak gecelerde
Peydahlanan İblis’in
Akıl terk etmiş beyni
Mesken tutmuş bacak arasını


Utanmadan şâirim diye dolanır
Saygın kişiliği ile hava atar
Pabucumun şâiri


Bel altından hatunlara olta atar
Evda karısının kölesi
Sitede cinsel tatmin peşinde
Kaç kuruşluk adamsın ki
Sen başka hatunları süzerken
Dikkat et, olma evdeki piliçten


Böbürlene böbürlene
Kadın kılığında gezer
Kendini acındırırsın utanmadan
Attırma tepemin tasını
Alırım yularını elime
Dolaştırırm defterde seni sayfa sayfa
Ne saygınlığın kalır ne de şerefin
Farkına varmadan dönersin
Eşşekten düşmüş karpuza


Haddini bil ey it soyu
Bağlatma kuyruğuna tenekeyi
Edebinle yaz şiirini bulaşma


Aynaya baktığında kendini görür jön
İki hatun tavlamak için bakar bön bön
Uzatır kadınlara da bon bon
Kalbi genişledikce olur sanki bir balon
Biri de gelir batırır iğneyi balona
Bom!