bırak
sürüklenip denizlere açılayım
binlerce şiir okyanusunda
ruhumu harmanlayayım
kontrolden çıksın dalgalar
istediğim gibi savrulayım
ve üşüyeyim
titretsin rüzgâr



işsiz, aşsız, eşsiz çocuksuz
gurursuz onursuz
hiç bir mecburiyetim olmadan
yükümü boşaltayım ağır gelen
özgürleşeyim bu cerahatı akıtıp
hayatımı değiş tokuş edeyim



istediğim gibi olamadım
duygu ve düşüncesini yaşayan
artık ölümlü fâniyim
yüzlerce kelime okyanusuna
yüzme bile bilmeden atlayan



yalnız bir serseriyim şaka yapmayı seven
insanları tanımadan
sevgi ve saygıyı tanımlayan
ve şimdi; en çokta azraille oynayan
yalvarışını duyuran ölümlü kişiyim
uyum içinde yer değiştiren



amansızca zincirlerimi döveceğim
bu sonsuzu anlayana dek
gözyaşlarımı hisset
ağrılı sancıların keyfine vararak



ve kendisini akıllı olduğunu zanneden
er kişi; elveda!
benimle eğlenmedin;
zira!
hayatının son gününe hazırlandın
çünkü ben senim, sende ben
üç beş şiirde biriken
biraz sen biraz ben
sonrasında mezarımız bile olmayacak
gömüleceğiz mısralarla en dibe
birlikte batacağız
unutulan ŞİİR Gibi