BANA“HUMA KUŞU”NU SÖYLETME..

dağlarımın karı eridi bugün
ey kavlimin şahidi kardelenim
ak rengine sarı hüzünler düştü
yüzümde açmadı gülücükler yine kederler hakim
uzun zamandır türküler duraksadı dilimde
söyleyemiyorum kaidesiz
feryatdım anlamsız
gelmiyorsun artık bir solukta olsun nefesime
yapma...etme....
puhulara emanet ettirdin zikirlerimi
bana “Huma Kuşunu” söyletme..

ayaz çatlağı dudaklarımdan kan sızıyor.
iki elim başımın arasında
uzaklara dalan gözlerim nasıl bitireceğini düşünüyor seni yüreğinde
kalbim dargın olsada sana küsmüyor, kızmıyor, kıyamıyor
bu ümitsiz sevda yolunda
bıraktım artık sevgiye dair her şeyi
kurşun yemiş bir yaralı kuş gibi yaralıyım, bomboşum
gururdan içimdeki isyan dağ gibi birikmekte
yapma...etme....
bak susmaların gölgesine saklıyorum kendimi
bana “Huma Kuşunu” söyletme..

yollara düşüyorum hilalim sana geldikçe dolunay oluyor
ümitleniyorum buzlarımı eritiyor sam yelleri
gül tenin ürpermesin üşütmesin seni bensizlik
ört omuzlarına çimen yeşili tül örtüleri
şimdi sürgünüm gözlerinden
nazarlara geldi kahverengiler
vurgunun en ağırını yedim yüreğinden
nefesin nefesime değmediğinden beri her şeyi unuttum
gittiğin yoldan dönmeyeceksin biliyorum
yapma...etme...
bugün var olan rengi yarın görmek imkansız
bana “Huma Kuşunu” söyletme..

Faruk KÜÇÜKTAŞ 22.04.2012 ©