bugün yine bu şehrin gecesi kör
havası ağır
kulağı sağır
ta sokağın sonundaki evin ışığı
içimde ki kandil gibi söndü
yamalı kalbimin dikişleri sızlıyor
ah! durdu zaman
ah! karanlık zifir
çok yorgunum anne

yarınlardaki acıları hisseder gibiyim
bu yerler sanki bana son durak
içim burkuluyor
senin karabasanlarımda öğrettiğin
iyi dilekler gelmiyor dilimin ucuna
gecenin sessizliğini
bozmak isteyen hedefsiz bir mermiyim
bir fiske dokunuşla
kurtulmak istiyorum
ah! karavanaya atılsam bile
yıldızların ışığında
rüzgara kafa tutmak istiyorum

ne vardı yani
o kil topraklı derelerde
bir sarı gelincik de deremez miydim ben
reva mı kelebek ömrüme bunca eziyet
kader deyip yumruklarken döşümü
değersiz bir para gibi
atılıp kaldım bir yerlerde
ah! gece kurşun gibi ağır
ah! gece kör kulağı sağır
çok yorgunum anne

durdu zaman
duyulmuyor kalbimin sesi
yıllarca çığlık çığlığa
bağırdım dipsiz kuyularda
yırtıldı boğazım
duyulmadı feryadım
ah! şimdi
artık susmak zamanı

turnalar geçiyor
ayın siluetinin önünden
tutunup kanatlarına
sana gelmek istiyorum artık
ah! buralarda çok yorgunum anne

Faruk KÜÇÜKTAŞ 11.04.2012 (C)