11
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
1775
Okunma
yolcu soğuk buzlu anılar yüklenmiş
sunağın da adı kar tanesi çığ’lar
iniyor umudun anayurduna
kar topu elinde erirken
dağları yalayıp
ışığı azık edip
eylemler türetiyor hüznü buruk
dönüşü başlıyor yolcunun
kendi yolunda yükselerek
uzanıyor tutamıyor
ıramış yollarda nigâhı
sessiz ve kesik kesik
âşkı konuşuyor
imbiğinden aktıkça yaş
yuvarlak çukurlarında biriken
kömür karası özlemin
bir ucu ufukta
diğer ucu
her hangi bir sızıntı
kendini gösterdiğinde
yontulur sonsuzluğa açılan kapı
mervaniler’i okur yolcu
bastırılan herşey
hayatın süt çocuğu gibi
her sabah kuşkuyla yola düşen
olduğu yere sığmayan insanın anlamı varsa
bir çığlık ezgisine
son nefes yürür fırtınada
dünya üzerinde bir nokta yer değişir
durma yola devam
durma kendi tarihini anlat!
ruhundan taşarken hayat.
Cevap Yaz