al aldı...
beni göremeyen, gözlerime bakana gözlerin
ya kan ağlayacaktım
ya için için sessizlik
söyleyecektim
kayaları kırmayı... umarsızca...

ya da beline dolanacaktım
kırmadan örümcek ayaklı bir sevdayı
yedi kıtanın... her hangi bir yerinde
çoğrafyası olmayan bir aşk içinde
denizde çöl , çöldeki söz
anarken seni ısla(n)(t)mak
söylerken dudak kuruluğundaki çölde dolaşmak

çatlarken senli susuz yürek
görmedin ki sen
karda açan yürekteki kardeleni
ben şair olamam dürüstlüğüm kadar bilirim
al oldu hasretin bir onu bilirim
ben ŞEMS...

yanarım... belki deliyim ...
denizi buhar yapamam kendimi yaktığım kadar
gözlerim su döngüsü
iki gözlü zayıf akan pınarın çağlayanında
sen gülleri sevdin ben seni...
ağladığımda sessiz gözüm kanadı
gülleri suladı köklerinde
al renk için...

ay çökmüşken üzerine
kuyumda suskundun öylesine
ben sana gül verdim ay doğmuşluğunda
bir de gül ..

AL DOLAN diye
aşkta yan(a) diye
ve aşka dairleri sen özünle de diye
su gibisinden bir kuyuda sana seslendim
gizlice....Şemsce....
senin olan gülü sana verdim...
sen, sana solan suskunluğumda açarken söz olurken
al dolandı
sevdiğin gül yaprağın yaprak üstüne...