BEN OLSAM


Bahar ayı geldi karlar eridi
Derelerin coşan seli ben olsam
Ağaçlar yeşermiş çiçekler açmış
Yeşeren yaprağın dalı ben olsam

Yayladan erimiş kar ile buzlar
Göllerden uçmuş yar turnalar kazlar
Dizilmiş gidiyor gelinlik kızlar
Yaylanın o güzel yolu ben olsam

Çiçeğe bürünmüş hep kara yerler
Yaylalar o dağlar ovalar çöller
Bahçede açılmış tomurcuk güller
Açılan güllerin hanı ben olsam

Papur der ki sakın hele ne olmuş
Nazlı yarin yurdu çiğdem gül olmuş
Bütün cümle alem şad olup gülmüş
Şad olup gülenin biri ben olsam



Abdullah Papur


1945-1989. Sivas’ta doğdu. Küçük yaşlarda aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı öğrendi.

Önceleri usta malı türküler söyleyen Papur, sonraları kendi türkülerine ağırlık vermeye başladı.

1970’li yıllardan itibaren toplumsal konulara yönelen Papur bu dalda da birçok eser verdi.

Şiirlerinde sevgi, ayrılık, gurbetlik gibi çeşitli konuları işleyen Papur, Türkiye ve Türkiye dışında birçok yerde konserlere katıldı.

Abdullah Papur’un ölümüne dek ve daha sonra onlarca albümü çıktı.


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-419-)(-)(-)(

Baharla birlikte doldu yaylalar
O yaylanın çamlı beli ben olsam
Yücesinde tüm karları eridi
Şırıl şırıl inen seli ben olsam

Benim sevdiceğim yörede tekmiş
Kimseyi dinlemez gözü de pekmiş
Baktım bahçesine çiçekler ekmiş
O bahçenin en has gülü ben olsam

Nazlı ceylan gibi coşup çağlıyor
Hoplayıp, zıplayıp gönül eğliyor
Bir çeşme başında türkü söylüyor
Ağzındaki şad-ı dili ben olsam

Bazanda bahçede güller deriyor
Hünerli ellerle gergef örüyor
Aynaya bakıpta saçın tarıyor
O tarağı tutan eli ben olsam

Ok olmuş batıyor kirpik uçları
Kınalar kokuyor avuş içleri
Taranmışta savruluyor saçları
O yörenin esen yeli ben olsam

İnsan çok derinden sever ya hani
Genelinde vuslat olmaz ya sonu
Mecnun,meclup diye ansalar beni
Sana sevdalanan deli ben olsam

Gıptayla bakmalı herkes görende
Islanmalı yürek tipi boranda
Derdimi anlatsam mızrap vuranda
Lüzumsuz sazının teli ben olsam

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz