Üzgünüm

Telefonda duydum yarin sesini
Cevabını veremedim üzgünüm
Yıllar oldu çekiyorum yasını
Hatırını soramadım üzgünüm

Bir zamanlar ben çekerdim nazını
Yaka yaka Kerem etti özümü
Gurbet elde vefasızın yüzünü
Ondan sonra göremedim üzgünüm

Bizi ayıranlar murat almasın
Söyleme kimseye gizlide kalsın
Dedim görüşmemiz sonradan olsun
Bir daha da aramadım üzgünüm

Öztürkoğlu hayallerin boşuna
Bu hayatta neler geldi başına
Sürme aldım sevdiğimin kaşına
Elim ile süremedim üzgünüm


İsrafil Öztürkoğlu


1960 yılında Sarıkamış’ın Karaköse köyünde doğdu. Asıl adı İsrafil Öztürk’tür. Okula gitme olanağı bulamadığından okuma yazmayı sonradan öğrendi.

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bağlama çalmayı öğrendi.

Yaklaşık 19 yaşından itibaren şiir yazan Öztürkoğlu, zamanla karşılaştığı ve bazılarıyla dostluk kurduğu Sarıkamışlı İhsani, Reyhani, Ruhani, Kevseri, Rahim Sağlam gibi aşıklardan etkilendi, aynı zamanda bilgisini pekiştirdi.

Yörede birçok şenlik ve yarışmaya katılan İsrafil Öztürkoğlu bugüne dek 7 albüm hazırladı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-418-)(-)(-)(

Aşık oldum bende bir gonca güle
Vuslatına eremedim üzgünüm
Her günüm bir azap,her günüm çile
Bir kez bile saramadım üzgünüm

Kınalı olur du avuş içleri
Eşlik eder ona parmak uçları
Topuğun döverdi ipek saçları
O saçları taramadım üzgünüm

O günler var her zaman da yadımda
Güvenim de vardı itimadım da
Mutlak seni alacağım dedim de
Ben sözüm de duramadım üzgünüm

Dilimde bestedir her zaman adın
Ne yazık almadım senden muradım
Başkası alacak gelmezsen dedin
Senle temas kuramadım üzgünüm

Uzaktan gördü de başını eydi
Dedim ki içimden suçumuz neydi
Hayalim, düşlerim hep seninleydi
Hayra bile yoramadım üzgünüm

Bir ömür verilir senin anına
Boyun eğdik işte aşk fermanına
Bütün çiçekleri senin önüne
Döşeyipte seremedim üzgünüm

Lüzumsuz sevdiğin cananın hani
Buöylesi aşkların hüsran mı sonu
Dünya gözü ile son defa seni
Doyasıya göremedim üzgünüm

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz