Kaç defa kirlettim beyaz gömleğimi,
Kaç defa siyah giydim bana matem.
Kaç defa yüzüğüm lanet etti bana...
/
Anla, çok defa çıplak kaldım ben.
Anlamam sanma bir Afrikalı çocuğu.
Kaç defa ruhum bedenden utandı,
Ve kaç defa ben ruhumun manasızlığından...
/
Ne diyordun en son? Hım, evet sen de haklısın.
Kim birşey deyip de haksız olabildi ki zaten.
Kaç defa vurdun da kırılmadı ki yürek...
/
Sen bana bir kefen getir artık, bu son zaten.
Ama büyükçe getir, belki sığmam içine kahrımdan.
Beyaz olmak zorunda değil, ruh beğenmez belki.
Belki bunla da mutlu olmaz, utanır belki taşımaya...
/
Evet benim de vardı güzel sesim annem çağırırken,
Artık lüzumu yok, dinlemek de yoruyor ya neyse.
Kaç defa dinlediyse bir mana bulamadı sözlerim.
Kaç defa söyledimse kendime, o mutluluk istemedi...

Oktay Yılmaz