1 Nisan’dı

Seni tanımıştım

Doğum günüm demiştim

Ve beni sevdiğini söylemiştin

Bensiz olamayacağını

Saf saf kanmışım meğer

Yalan sözlerine

Bakan gözlerine

Aldanmışım meğer saf saf

1 Nisan’dı

Ve bene sana inanmıştım

Bin nisan geçse de

Senle olacağımı düşlemiştim.

Senle öleceğimi…

Meğer kalbinde cesedimle yaşamışsın

Aşk taziyemden bihaber sevmişim
Kendi helvamı pişirmişim her gün.


Oysa şakaymış hepsi

Nisan şakasıymış her şey

Yalanmış onca gözyaşı

Nafileymiş bunca aşk

Başıma döktüğün gök taşı

Revaymış bana

Sancısı mahvediyor şimdi beni

Ömrüme ömrünü koyacaktın

Ölümüme sebep olacaksın.



Şakaymış meğer bütün yaşadıklarımız

Boş bir çuval gibi çöplüğe atılmışım

Bugün günlerden 1 Nisan yine…

Bak yaşıyorum işte

Hal perişan

Kalp tarumar

Saç dağınık

Kalp kırık

Ev virane

Sen mutluysan sorun yok bence

Kabulümdür her şey inan

Mutlu ol kâfi

Mesut ol yeter



1 Nisan’dı ayrıldığımızda

2 Nisan mezar taşıma yazılsın.
3 Nisan yok.

Hiç insan yok.
Hiç insafın yok.
Halim.....