Denizin tortusundan arındırılmış
Billûr damlacıklarını biriktirerek çoğalır
Enginlere yol alırım her bahar yeniden
Buhur buhur yükselirim gökyüzüne

Eksilmedim yalnızlığında
Sanma ki ışıltısız yollarının karanlığında
Kalmış biçâreyim

Varsın ortancalar yetişmesin gönül bahçemde
Ne çıkar
Çorak kalmaz ki yüreğim

Kokulu karanfiller yetişir
Yüreğimin coğrafyasında yedi iklim
Bir demet gül veya yasemin
Say ki ruhuna dokundu çiçeklerim

Bilinmeyen ülkenin muzaffer kumandanı
Bir ’’hiç’’lik

Köpük köpük akar
Her renge boyarım mavi denizin asilliğini

Verilecek hesabım da yok
YARADAN’dan başkasına

Dayanılmaz sandığım sızılarım

Kanatmıyor artık çiziklerin
Sol yanımda kalan hafif bir bahar sancısı

Esamen okunmayacak bir gün
Esrik yalnızlığının içine devrileceksin
Kırık kalem misâli
Yazılmayacak cümlelerin

Bir yudum nefes istiyorum
İki kişilik

Bir de deli mavi deniz
Gözlerime en son o değsin

Sonrası..
S/onsuzluk