ah ~s~
biz her bahar seninle hayatın bütün savurganlığına inat
kabaran tomurcuklarımız ve uzayan dallarımızla
mücerret bir zamanda kıyama duracağız
bana bir harf daha verseler mucizelerden
gözlerindir aşkın rotası, bırak okunmasın

ah ~a~
biz her sağanakta birbirimize sığınacağız
batan bir geminin ihtişamı gibi görkemli
kirpiğimizde yaşlı bir umut kadere sancırken
seyrelmiş telaşlarımızla dostluğa saklanacağız
bana yaşanmamış hikayeler ver

ah ~l~
biz seninle her gitmenin dününde çocuk kalacağız yine
gelmelere aşiyan sabrımızla yeni yeni acılar yetiştirip
durgun pazar günlerinde ne günah işlendiyse artık
gururumuza rağmen bağışlayacağız herkesi
bana bencil korkularla gel

ah ~i~
biz her ikindide bir fincan kahve aralığına dolarken
kilometrelerce uzaklığa inat sevinçlerce hüzün taşıyacağız
ben sana karanfil toplayacağım iklimlerden
sen bana teselli ısmarlayacaksın gözlerinden
bana vefakar mağlubiyetler ver

ah ~h~
biz seninle keskin bir sirke yahut küflü ekmek gibi unutulacağız
kafiyesiz sabahlara uyandıkça keyfimiz imlasız mutluluklar uyduracağız
her şey sevecen gelecek o an belki derdimizi anlatmaktan yorulmayacağız
ilaç gibi, aman gibi, derman gibi, basılmamış bir morfin olacağız birbirimize
bana az kullanılmış yalanlarla gel

ah ~a~
biz seninle cam önünde iki kaktüs
gardımız düşse de hüzünden küflenmiyor ya içimiz
biraz dayansak diyorum; düzelecek düzenimiz
ah benim yardan yaralı güzel kardeşim...

elimi bırakma...
sevmek seni;
bir göğercini göğe havalandırıp
maviden bir eslik umut, ki temaşa
ve kanatlarıyla dünyayı kucaklamak gibi...







fulya/nisan2012