Ayrılık;
Siyah, mat ve biraz da matem..
Gidişinin rengini hiç sevmedim ki ben.
Kal,
Biraz daha kal yanımda.
Gözlerinin rengiyle boyansın umutlarım,
Usta bir ressamın bakışlarıyla..

Sevgilim,
Siyaha boyanıyor gökyüzü; kararıyor hava.
Karanlıktan korktuğumu biliyorsun,
Aşkta tasarrufa giderek ışıkları elvedayla kapama!
Eğer gidersen hep gece olur dünyada,
Ve sen az parlayan,
Sönmeye yakın bir yıldız olursun çok uzağımda..
Dilek bile dileyemem,
Hayalini bile kuramam asla..

Sevgilim,
Hava soğuyor; kışa boyanıyor mevsimler.
Baharı getiren sıcacık gülüşlerini istiyorum senden,
Geri ver.
Geri dön bana,
Geri dön gittiğin yolları unutmadan..
Yollara saçtığın ben kırıntılarına dön de bir bak,
Rüzgarlar kanlı intiharlara savurmadan..

’Topuklu ayakkabılarınla ezdiğin kalbim,
Ayak izlerin.
Üstümden geçtin,
Cesedimi bile çiğnedin..’

Gidişin modaya uymuyor,
Bak ’severek ayrılanlar’ var hit şarkılarda.
Sevgilim, aşkta mızıkcılık çıkartıyorsun.
Sırf sen sevmiyorsun diye ayrılmak zorunda kalıyoruz.
Daha doğrusu,
Kalıyorum..

Gidiyorsun,
Ayakların depremi tetikleyen fay hatlarını harekete geçiriyor;
Yıkılıyorum..

Gidiyorsun,
Sönmüş volkanlar tekrar patlıyor yaryüzünde;
Ağlıyorum..

Gidiyorsun..
Gidişinin rengini hiç sevmiyorum ki,
Ne renk olursa olsun,
Kalışına boya beni..

Ahmet Kastancı