Gökyüzünün derdini dinledim bu akşam,
Yüzlerce bulut ağladı omzumda..
Aralarında küçük kaldım,
Islandım..

Sırılsıklam bir yalnızlığın izlerini taşıyorum şimdi.
Acılarla kamburlaşmış ıslak omzum,
Şimşekler ve yıldırımları dinlediğinden ürkmüş kulaklarım,
Birde içi su dolmuş, yırtılmış ayakkabılarım..
Güneş de batıyor ya üstelik,
Yalnızım..

Gece sokakları boyuyor karanlığa,
Güneşin aydınlığının üzerinden geçiyor;
Kuruyorum..
Bıkmadan ve hiç usanmadan;
Bu seferde gecenin derdini dinliyorum..
Tonlarca yıldız düşüyor sanki üzerime,
Ayın hüzünlü ışığı bile şiddetle çarpıyor tenime,
Sağırlaştıran bir sessizlik uğulduyor kulaklarımda.
Ama boğulurum,
Gece de yağmur ağlarsa..

Bir sözüm vardı yalnızlığa,
Şimdi tutuyorum;

"Geceyi karanlık olarak görmek,
Güneşin batışından değil;
İnsanın yalnızlığındandır.."

Ahmet Kastancı