Sensizliğin baş ağrısıdır,
Gönül kıyıma vuran
Yalnızlığın deli dalgaları
Kurtulan yalnızca ben değilim
Gecenin hasret baskınlarından
Suskun fırtınalardan

Mavimtırak bir melodi serzenişimde kan lekesi
Yarasa vaktinde uğulduyor sancılar
Kuruyan dudaklarda unutulmuş bir tebessümdür
Ağlayan mutluluk
Hüzne çalan gözlerimde acılar keyiflenir
Ruhumda ayrılığın otağı kurulur
Mevziler işgal edilmiş
Yakın mesafeden sıkılır kurşunlar
Böğrümde saplı bir öfke karanlığı
Gözlere hükmeden toz duman gerçekler
Dost maskeli yüzleri görmek için
Dürbün gerek saf gönüllere

Azad olmuş bir kartalın
Özlemidir mavi gökyüzü
Kanatsız özgürlük esarettir
Dağlarda yeşermez uslu çiçekler
Gül dikensiz açmaz
Aşk imkânsıza talip olmaktır.
Maharet çöle düşmeden suya hasret kalmaktır.

Yarım kalmış ölüm türküsü
Ufkumu sarmış ağlayan martılar
İnleyen nehirlerde izi kalmış
Yalnızlığımın
Akar karışır duvarların külüne

18 10 2007

Hüseyin Özbay