Gizli bir yanım yoktur, her hâlim sana ayan,
Bütün gizemlerimi bir tek Sen’sin okuyan,
Ne kadar gâfilsemde bu gerçeği unutmam.
Bâzan çalkantıların kıskacından kurtulup
İzzet-i dergâhına girmeye yol bularak
Açınca ellerimi ilâhî rahmetine
Boş çevirme ne olur dostların hürmetine...

Ki durmak bilmiyor bak nefsimin arzuları,
Bitimsiz bir handikap kalbimin sızıları,
Haniya bir anne’nin ağlar da kuzuları
Sığınırlar altına merhâmet kanadının;
Ben de yöneldim sana cezbesiyle adının
Sığınağım Sen’sin ey! Muhtâcım Rahmetine
Elimi boş çevirme dostların hürmetine...

“Bak da benim hâlime dileğince hallendir
Sil tüm bildiklerimi dileğince dillendir
Sen Rahmet denizisin, sen gafûr ve Tevvab’sın
Yok et tüm mâsivâmı Rahmetinle küllendir”
diye durdum kapına yüzüm kara olarak
Yüz çevirme, naz etme; muhtacım Rahmetine
İntizârım kabûl et dostların hürmetine...

Yıkıyor bentlerimi kuduran taşkınlıklar
İçimde alev alev yanıyor pişmanlıklar
Ve Rabbim, zaman zaman bitipde şaşkınlıklar
Uyanarak, yönümü sana yönelttiğimde
Benim ettiklerimi ne olur bana etme
Al beni âgûşuna Rahmet ve şefkatinle
Yıka tüm kirlerimi dostların hürmetine...

Bak! kurudu, gözümün pınarları kurudu,
Kalbimde ki güneşi gaflet kiri bürüdü
İçimdeki düşmanlar sefer edip yürüdü
Ki ben asi, aciz ve hiçim sensiz, anladım
Ey yüceler yücesi, ey yegâne ilâhım!”
diye sığındım sana, beni geri çevirme
Uzat yardım elini dostların hürmetine...