Ben seni hiç sevmedim ki!


Görür görmez yüreğim hoplamadı yerinden
Heyecandan karşında dilim olmadı ki lâl
Kamaşmadı gözlerim, gözlerinin ferinden
Normaldi kalp atışım, almadı bir garip hâl
Pervâneler misâli etrâfında dönmedim
Düşüp aşkın nârına yanıp yanıp sönmedim.

Sâdece tesâdüftü her gün karşına çıkmam
Yolumun üzeriydi beklediğin o durak
Küçücük bir kazâydı görmeden çarpıp yıkmam
Birden karşıma çıktı o masa ve oturak!
El ayak dolaşması değil, dedim ya ’kaza’
Kendini bir şey sanıp boşuna çektin naza!


Ben seni hiç sevmedim ki!


Nazar-ı dikkâtimi üzerine alındın
Gayri ihtiyâriydi sana öyle bakışım
Güldün karşıma geçip, kuğu gibi salındın
Dalgınlıktı tersinden sigaramı yakışım!
Sana değildi ki o iç çekişlerim falan
Gerçek şu ki güzeldin, ’değildin’ dersem yalan.

Titreyen bir ses ile önce ’günaydın’ deyip
Sâdece merakımdan sordum o gün adını
Sen de söylemiştin ya başını öne eğip
İçimden ’bu’ demedim ’hayâtımın kadını’
O günden sonra senin hayâlini kurmadım
Gece gündüz ismini sayıklayıp durmadım


Ben seni hiç sevmedim ki!


Yüreğimdeki sevdân yapmadı beni şâir
Senin için basmadım k(ı)lavyenin tuşuna
Bir tek şiir yazmadım sana ve aşka dâir!
Vermedim ki adını bir muhabbet kuşuna
Seni anlatmıyordu yaptığım hiçbir beste
Ne re’deydin ne mî’de sen yoktun hiçbir seste.

Bir mücevher misâli, dünyâca mâlûm ünü
Saklamadım ki seni gönlümün kasasında
Çabuk gelişti her şey, güzel bir pazar günü
Bir baktım yan yanayız bir nikâh masasında
Evet derken mutluydum, ve mutlu gördüm seni
Ne kadar sevmemişim, anlıyor musun beni?


Şiirimi güne lâyık gören seçici kurulumuza ve okuma nezâketi gösteren herkese teşekkürler.
Şiirle, dostlukla, selamla ve sevgiyle.

.