kar yüklü geçmişe döner tüm gelecek
bugünden terk ettin yarınımın
kızarık bulutlara aldanma şansını
montumun ceplerinde üşürken şiirlerim
her nefes son nefesse
budur adı her şeyin
yaşattığın kuş sürüsü kalkışlı
içimden geçen bu suçluluk duygusu...

mezarı burada en kötü bitişlerin
ölüme saklanmak istiyorum...

kaşla göz arasında tükenir sokaklar
yatağımdaysa korktuğum bir tek kendimim
böylesine güzel ve vurucu bir yalnızlıkta
dışarlardan getirdiğim değişik kokularla
sevişir intihar tesellilerim
karlı ve geniş caddelerini özlerim
çatıları kırmızı kiremitli taşralarını
bacaları düşlerime ve kabuslarıma çalışkan
çocukluğumun
neden bilmiyorum ama
ille de çocukluğumun...

bana aşkı değil
çocukluğumu yaşat...

köklü sevdalar yorumladım
esrik baharlar boyunca
şımarık yaşamlarda
ve mutsuzluk yorganıdır
yaşanamamış birlikteliklerin...

gözlerim açılmıyor bir türlü
iyi zamanlarına ümitlerimin
gözlerim katili oluyor
gölge bir yer arayışlarımın
ağaç altı serinliğinde
kapamak varken perdeleri
en geniş manzaraya
şimdi bir senin yüzün
o kadar ki ciddiyim...

ve hele sen bir gülmeye gel de
istersen ağla...

uzun yağmurlar da bitti
ömür çok kısaydı hani...




kağan işçen...