hafakanlarımın iniltisi
masum kuş kelimesi
sürü halinde ömrümün yasını tutar sanki
kara kışta çıplak ağaçlara korkuları sinmiş
yazda nafile çığlıklar
ayazda büsbütün manasız
sevda demeye varsa gücünüz
toprakta çürüyen bedene rahmet okuyan
kuşları susturun



feryadı asırlık
Leylaların kaprisi kokar
masum değildi şüphesiz Mecnunlar
halk içinde halk etmedi adaveti hak
içinde ürperen yalnızlığı diriltti Ferhatlar
durma diyor
muhabbetten nasipsiz sen de yak
kuş kanadı kadar bitkin kalbindeki nefreti
sökün
varsa nefretten zerre yüreğimde
bitsin ellerinizde sessizce iniltileri



anlayışsız bakışların kusmuğu dikilmiş
yutmak ister çaresiz çocuk yüzümü
kılıcı kınından taşıran gücü
hissediyorsanız
mısra tüketmeyin boşuna
insan dediğin zaten bitmiş fermanını
taşıyan umarsız gökyüzüne bağıra bağıra
kuşları susturun



geceyi gökyüzüne örtseniz
kapanmadıktan sonra gözler
şiiri susturma gafleti misk kokusu bir yana
cehennemi günahlar kokacak
susturmazsanız ayrılık nağmesinde
umudu emen kuşları
kalemim sevdasızların katili olacak
ya da havada dönüp dönüp içimi
parçalayacak



boş verin şimdi beni...
kuşları susturun..


.....................................................

(şiirde geçen kelimeler...
halk etmek:yaratmak
adavet:düşmanlık)