koyu mavi buğu bu sahne
iki dudağımın arası günbatımı
çağırmak deminde değilim
kenarları örselenmiş duygularımlayım...

kendime uzağım belki
zamana kabadayı
hafta sonlarından hayır yok
tenimin ötesindeki derinliğe...

ayaklarım kirli
bir başka adam izlediğim
en çok da akşamları dip odada
yastığı ter içinde
saçları yağlı
kalın ve kısa sesli
...

müzik dinlerken
şaka gibi gelen yağmurları özlüyorum
sadece evimin penceresinde
huzursuz kafes kuşları gibi
...

gitsem kara mizah
kalsam en soğuk gece
bütün aralar bende...

nedense hep sensizlik birden
güneş patladı patlayacak
ve birazdan konuşsun istiyorum
...
eski bir çaydanlığın
kireçlenmiş dibinde su
mutlu etsin yine kauçukları
balkonlar yoksul sarı ışıklı
dürüst hüzünlerim çok mutlu...

şair olmayı öğrenmeye çalışıyorum
içimdeki kentlerin yarım aydınlığında
uykularımın üzerini örtecek
bir mevsim bulmalıyım
yoksa erkenden öleceğim...




kağan işçen...