Bir yanım gülen ayva,
Diğer yanım ağlayan nar.
Bir sahnenin dekorunda yansır
Hançerin var oluş ile dansı
Ve tuale nar taneleri serpiştirir.
Izdırap gözlerden yüreğe akarken
Tebessüm çizilir donuk bir yüze…
Yazılan senaryoda başrolde,
Çizgi çizgi karelerin karanlık tünelinde,
Azapta ruhlar…

Semayı sarsan feryatların sesine
Kulaklar sağırlaştırılır çirkin sırıtılışlarla.
Artık canavarların başları sayılamaz miktarda.
Kan emiciler çoktan tedavülden kalktı.
Ruh emiciler sahnede,
Gözlerde gizlenmeyen Kabil tiksintisi ile
Atılan taşlarda Habiller nasiblenir.
Arda kalan hayallerin süslediği umutlar
Serpilir toprağın bağrına kan döngünde,
Azapta toprak…

Havva’nın, büyüttüğü,
Kanından kan, canından can verdiği,
Ömrünü adadığı oğullar,
Fütürsuzca analığın kutsalliyetine saldırmada…
Ve feryadı Havva’nın susuturulur,
Sahneye iblisin askerleri doğar…
Azapta kadın…


remzihan