komadayken geldi
eli yüzü darmadağın duygu içindeydi
zaten gözyaşlarından tanınmaz haldeydi
hemen ameliyata aldık
sanırım bir ayrılık sonuydu geldiğinde
kırık bir mevsimdi galiba
üstünde kesif bir güz kokusu vardı
nasıl da titriyordu
iki sözcüğünün arasında sıkı sıkı tuttuğu veda

İlk gördüğümde yitikti bakışları
noktası virgülü darağacındaydı
boynunda veda izi vardı
hiç unutmuyorum
sırtında düzensizce kalem darbeleri
çığlıkları bile ayazda kalmıştı
sonradan söylediler bana da
umutlarını toplayamamışlar yerden
soğumuş bir umut nasıl yeniden doğar ki...

fazla da yaşamadı zaten
bir cümlelik kefene sardılar
gölgesiyle de acılarını örttük
üstünde anlaşılmaz birşeyler yazıyordu

otopsi istediler sonra şiire
ecelini yüreğinde unutmuş diye yazdık rapora
kimdir
ne zaman yazıldı
bulamadık
Zaten çok insan da okumamış belli

vakit geçmeden de defnettik
öksüz duyguların yanına

hiç unutmuyorum
geldiğinde
günlerden
ya siyahtı ya gri...



Oktay Coşar