üstüne titriyordum
terk edişlerinin bile
usulca yüzüme kapandı
şimdi bütün kapılar
beni terk edecek
bir günü kalmadı dünyanın
yalancı bahar çiçekleriyle
oynuyor gözyaşlarım...

kuşbakışı rüyalardan gelmiştim
ayaklarının tozlarına...

seninle
ömrüme kır menekşelerinden
bir parantez açtım
kapamak için
gülüşlerinden bir demet gerek
yoksa
gerçekten toprak olurum...

ilkyaz kırgınlıkları gibi
buruk ve şaşkın anlar suskunuyum
nefesinle un ufak olurken
direnci uzak dağ tutkularımın
pekmez kokulu gözlerinde
tattığım bağbozumunda
yalnızlık sarhoşuyum
içim kesik
dışım virane
ama yürüyorum...

lügatimde esirlik yalan
gönüllü tutsağınım
başıboş
darmadağındım
toplandım sende
can alıcı noktam
göğsümün üstüne ellerini koy
ve konuş
bir kez olsun
duymak istiyorum
sesini yüreğimin
yüreğinin sesinde...




kağan işçen...